بررسی نقش گیرنده نوع 1 اورکسین در نورونهای هسته لوکوس سرولئوس بر وابستگی به مورفین در موشهای صحرایی: مطالعه رفتاری و الکتروفیزیولوژی

یافته ها نقش اورکسین را در وابستگی به اوپیات ها و بروز سندرم محرومیت از مورفین نشان می دهند. هسته لوکوس سرولئوس (lc) نیز یکی از نواحی مهم مغزی است که در وابستگی به اوپیات ها و بروز علائم رفتاری محرومیت از آن ها ایفای نقش می کند. این هسته در بسیاری از گونه ها متراکم ترین استطاله های اورکسینرژیک را از هیپوتالاموس دریافت می کند. بعلاوه تراکم بالایی از گیرنده نوع 1 اورکسین در هسته lc دیده شده است. تا کنون مطالعه ای در مورد اثر اورکسین بر هسته lc در وابستگی و بروز سندرم محرومیت از اوپیات ها انجام نشده است. در این مطالعه تأثیر اورکسینa در هسته lc بر بروز علائم سندرم محرومیت از مورفین مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین نقش این نوروپپتید بر انتقالات سیناپسی تحریکی در نورون های هسته lc بررسی شد. در بخش رفتاری این پژوهش، موشهای صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 250 تا 300 گرم پس از کانول گذاری در هسته lc به مورفین وابسته شدند؛ سپس اثر تزریق داخل هسته ای آنتاگونیست انتخابی گیرنده نوع 1 اورکسین (sb 334867) بر بروز علائم رفتاری سندرم محرومیت القائی با تزریق نالوکسان بررسی شد. همچنین اثر تزریق داخل هسته ای sb 334867 بر علائم رفتاری سندرم محرومیت القائی با تزریق گلوتامات به داخل هسته lc بررسی گردید. بعلاوه در این بخش، بروز علائم رفتاری محرومیت با تزریق اورکسینa به داخل هسته lc حیوانات وابسته به مورفین ارزیابی شد. در قسمت الکتروفیزیولوژی با تکنیک ثبت whole-cell clamp اثر اورکسین بر انتقالات سیناپسی تحریکی بررسی گردید. یافته های این پژوهش نشان داد که مهار گیرنده نوع 1 اورکسین در هسته lc شدت بروز علائم رفتاری سندرم محرومیت از مورفین القایی با نالوکسان را کاهش می دهد؛ اما بر رفتارهای محرومیت القایی با تزریق داخل هسته ای گلوتامات اثری نمی گذارد. همچنین تزریق اورکسینa به داخل هسته lc در حیوانات وابسته به مورفین سبب بروز علائم رفتاری محرومیت شد. داده های این مطالعه در بخش الکتروفیزیولوژی نشان می دهد که اورکسینa در موش های وابسته و غیر وابسته به مورفین سبب افزایش دامنه جریان های پس سیناپسی خودبخودی (sepsc) می شود. این نوروپپتید همچنین سبب افزایش جریان های پس سیناپسی برانگیخته (eepsc) ناشی از گیرنده های nmda در نورون های هسته lc در موش های وابسته و غیر وابسته به مورفین شد؛ اما کاربرد اورکسین eepsc ناشی از گیرنده های ampa را فقط در نورون های هسته lc حیوانات وابسته به مورفین افزایش داد. اورکسینa اثری بر تسهیل ناشی از جفت تحریک (paired pulse facilitation) در نورون های هسته lc نداشت. بنابراین می توان نتیجه گرفت که احتمالاً اورکسینa به طور مستقیم و یا از طریق تقویت انتقال سیناپس های تحریکی در نورون های هسته lc در بروز رفتارهای سندرم محرومیت از مورفین نقش ایفا می کند.